طبق EN285، آزمایش تشخیص هوا می تواند برای بررسی اینکه آیا هوا با موفقیت حذف شده است یا خیر، انجام می شود.
دو راه برای حذف هوا وجود دارد:
روش تخلیه رو به پایین (گرانشی) - از آنجایی که بخار سبکتر از هوا است، اگر بخار از بالای دستگاه استریلیزر تزریق شود، هوا در پایین محفظه استریلیزاسیون جمع می شود که می توان آن را تخلیه کرد.
روش تخلیه اجباری خلاء استفاده از پمپ خلاء برای خارج کردن هوای محفظه استریلیزاسیون قبل از تزریق بخار است. این فرآیند را می توان چندین بار تکرار کرد تا تا حد امکان هوا خارج شود.
اگر بار در یک ماده متخلخل بسته بندی شده باشد یا ساختار دستگاه ممکن است اجازه دهد هوا جمع شود (به عنوان مثال، دستگاه هایی با لومن باریک مانند نی، کانول)، تخلیه محفظه استریلیزاسیون بسیار مهم است و هوای خروجی باید با دقت مورد استفاده قرار گیرد، زیرا ممکن است حاوی مواد خطرناکی برای کشتن باشد.
گاز تصفیه شده باید قبل از تخلیه به اتمسفر فیلتر شود یا به اندازه کافی گرم شود. هوای خروجی که درمان نمیشود با افزایش نرخ بیماریهای بیمارستانی در بیمارستانها همراه بوده است (بیماریهای بیمارستانی آنهایی هستند که در یک بیمارستان رخ میدهند).
4. تزریق بخار به این معنی است که پس از تزریق بخار به دستگاه استریل کننده تحت فشار مورد نیاز، مدتی طول می کشد تا کل محفظه استریلیزاسیون و بار به دمای استریلیزاسیون برسد. این دوره زمانی «زمان تعادل» نامیده می شود.
پس از رسیدن به دمای استریل، کل محفظه استریل کننده برای مدتی با توجه به این دما در منطقه دمای استریل نگه داشته می شود که به آن زمان نگهداری می گویند. دماهای مختلف استریلیزاسیون با حداقل زمان نگهداری متفاوت مطابقت دارد.
5. سرد شدن و حذف بخار به این صورت است که پس از مدت زمان نگهداری، بخار از طریق تله بخار متراکم شده و از محفظه استریلیزاسیون خارج می شود. آب استریل را می توان به داخل محفظه استریلیزاسیون اسپری کرد یا از هوای فشرده برای تسریع خنک شدن استفاده کرد. ممکن است لازم باشد بار را تا دمای اتاق خنک کنید.
6. خشک کردن عبارت است از وکیوم کردن محفظه استریلیزاسیون برای تبخیر آب باقیمانده روی سطح بار. همچنین می توان از یک فن خنک کننده یا هوای فشرده برای خشک کردن بار استفاده کرد.