س: شرایط و محدودیت های استفاده از بخار فلاش چیست؟

A: بخار فلاش، همچنین به عنوان بخار ثانویه شناخته می شود، به طور سنتی به بخاری اطلاق می شود که هنگام خروج میعانات از سوراخ تخلیه میعانات و زمانی که میعانات از تله خارج می شود، ایجاد می شود.
بخار فلاش تا 50 درصد گرمای آب تغلیظ شده را شامل می شود. استفاده از بخار فلاش ثانویه می تواند انرژی گرمایی زیادی را ذخیره کند. اما هنگام استفاده از بخار ثانویه باید به شرایط زیر توجه کرد:
اول از همه، مقدار آب تغلیظ شده به اندازه کافی زیاد است و فشار آن بالا است، تا اطمینان حاصل شود که بخار ثانویه کافی در دسترس است. تله ها و تجهیزات بخار باید در حضور فشار برگشتی بخار ثانویه به درستی عمل کنند.
باید توجه ویژه ای به این واقعیت داشت که برای تجهیزات دارای کنترل دما، در بار کم، فشار بخار به دلیل عملکرد شیر کنترل کاهش می یابد. اگر فشار از فشار بخار ثانویه کمتر شود، تولید بخار از آب متراکم شده امکان پذیر نخواهد بود.

شرط دوم داشتن تجهیزات برای استفاده از بخار ثانویه کم فشار است. در حالت ایده آل، مقدار بخار مورد استفاده برای بارهای کم فشار برابر یا بیشتر از مقدار بخار ثانویه موجود است.
بخار ناکافی را می توان با دستگاه رفع فشار تکمیل کرد. اگر مقدار بخار ثانویه از مقدار لازم بیشتر شود، بخار اضافی باید از طریق یک شیر اطمینان تخلیه شود یا توسط یک شیر فشار برگشتی بخار (شیر سرریز) کنترل شود.
مثال: بخار ثانویه حاصل از گرمایش فضا قابل استفاده است، اما فقط در فصولی که گرمایش مورد نیاز است. سیستم های بازیابی زمانی که نیاز به گرمایش نیست، بی اثر می شوند.
بنابراین، در صورت امکان، بهترین ترتیب، تکمیل بار فرآیند با بخار ثانویه از فرآیند گرمایش است - بخار ثانویه از میعانات گرمایشی برای تکمیل بار گرمایش استفاده می شود. به این ترتیب می توان عرضه و تقاضا را هماهنگ نگه داشت.
تجهیزاتی که از بخار ثانویه استفاده می کنند بهتر است در نزدیکی منبع میعانات فشار قوی قرار گیرند. خطوط لوله برای انتقال بخار کم فشار ناگزیر نسبتاً بزرگ هستند که هزینه های نصب را افزایش می دهد. در عین حال، تلفات حرارتی لوله‌های با قطر زیاد نسبتاً زیاد است که میزان استفاده از بخار ثانویه را کاهش می‌دهد.