س: روش های گرمایش گلخانه ها چیست؟

الف：
روش های متداول گرمایش گلخانه شامل دیگ های گاز، دیگ های نفت، دیگ های بخار برقی، دیگ های متانولی و غیره می باشد.

دیگ های گاز شامل دیگ های آب جوش گاز، دیگ آب گرم گاز، دیگ بخار گاز و ... می باشد.از جمله دیگ های آبگرم گازی، دیگ های گرمایش گاز و دیگ های حمام گازی نیز نامیده می شوند. دیگ های گاز همانطور که از نام آن پیداست به دیگ هایی اطلاق می شود که سوخت آنها گاز است. اکثر مردم دیگ های گاز را انتخاب می کنند که به عنوان تجهیزات دیگ بخار برای بخار، گرمایش و حمام استفاده می شود. هزینه عملیاتی دیگ گاز ۲ تا ۳ برابر زغال سنگ است و دیگ می تواند از CNG (گاز طبیعی فشرده) و ZMG (گاز طبیعی مایع) استفاده کند.

دیگ های نفتی شامل دیگ های آب نفتی، دیگ های آب گرم نفتی، دیگ های گرمایش نفتی، دیگ های حمام نفتی، دیگ های بخار نفتی و غیره می باشند.بویلرهای نفتی به بویلرهایی گفته می شود که از روغن سبک (مانند گازوئیل، نفت سفید)، نفت سنگین، نفت باقیمانده یا نفت خام به عنوان سوخت استفاده می کنند. در مقایسه با دیگهای بخار گاز و دیگهای گرمایش برقی، دیگ های نفتی نسبت به دیگهای بخار برقی مقرون به صرفه تر و راحت تر از دیگ های گازسوز هستند. هزینه عملیاتی 3.5-4 برابر زغال سنگ است. نفت الان ارزان است

دیگ برقی به دیگ گرمایش الکتریکی اشاره دارد.دیگ برقی یک دستگاه انرژی حرارتی است که انرژی الکتریکی را به انرژی حرارتی تبدیل می کند و آب را با پارامترهای خاصی به آب گرم یا بخار گرم می کند. دیگ های برقی فاقد کوره، دودکش و دودکش هستند و نیازی به فضای ذخیره سازی سوخت نیست. دیگ بخار برقی کاملا اتوماتیک، بدون آلودگی، بدون سر و صدا، ردپای کوچک، آسان برای استفاده، ایمن و قابل اعتماد است. این دیگ بخار سبز هوشمند و سازگار با محیط زیست است. هزینه تبدیل انرژی الکتریکی 2.8 تا 3.5 برابر زغال سنگ است، اما اتلاف حرارت هنگام تبدیل برق به انرژی حرارتی بیشتر است.

دیگ متانولی نوع جدیدی از دیگ های سوخت سبز و سازگار با محیط زیست است که مشابه دیگ های نفتی است.از سوخت های مبتنی بر الکل مانند متانول به عنوان سوخت برای گرم کردن آب به آب گرم یا بخار استفاده می کند. سوخت متانول یک مایع بی رنگ، شفاف، سوزان و فرار در دمای اتاق است. هزینه عملیاتی کمتر از دیگ های گاز سوز، بیشتر از دیگ های گاز سوز و دو برابر گلوله های زیست توده است. حمل و نقل سوخت محدود است و خرید آن دشوار است. قابل اشتعال و انفجار است و به راحتی می تواند گازهای مضر تولید کند. سوخت به راحتی تبخیر می شود و ذخیره سازی نامناسب می تواند آسیب بیشتری به کارگران وارد کند. ایجاد نابینایی آسان