تفاوت دیگ های بخار، کوره های روغن حرارتی و دیگ های آب گرم

در بین دیگ های صنعتی، محصولات بویلر را می توان به دیگ بخار، دیگ آب گرم و دیگ روغن حرارتی تقسیم کرد. دیگ بخار فرآیندی است که در آن دیگ بخار سوخت را می سوزاند و با گرمایش در دیگ بخار تولید می کند. دیگ آب گرم یک محصول دیگ بخار است که آب گرم تولید می کند. یک کوره روغن حرارتی سوخت های دیگر را برای گرم کردن روغن حرارتی در دیگ بخار می سوزاند و فرآیند کار با دمای بالا را تولید می کند.

بخارپز

تجهیزات گرمایشی (مشعل) گرما را آزاد می کند که ابتدا توسط دیواره خنک شده با آب از طریق انتقال حرارت تشعشع جذب می شود. آب موجود در دیواره خنک شده با آب می جوشد و تبخیر می شود و مقدار زیادی بخار تولید می کند که برای جداسازی آب از بخار (به جز کوره های یک بار عبور) وارد درام بخار می شود. بخار اشباع جدا شده وارد سوپرهیتر می شود. از طریق تشعشع و همرفت، گرمای گاز دودکش را از بالای کوره، دودکش افقی و دودکش دم جذب می کند و باعث می شود بخار فوق گرم به دمای عملیاتی مورد نیاز برسد. بویلرهای تولید برق معمولاً مجهز به یک بخاری هستند که پس از اتمام کار سیلندر فشار قوی برای گرم کردن بخار استفاده می شود. سپس بخار گرم شده مجدد از بخاری به سمت سیلندرهای فشار متوسط ​​و کم فشار می رود تا به کار خود ادامه دهد و برق تولید کند.

دیگ های بخار را می توان با توجه به سوخت به دیگ بخار برقی، دیگ بخار نفتی، دیگ بخار گازی و غیره تقسیم کرد. با توجه به ساختار، آنها را می توان به دیگ بخار عمودی و دیگ بخار افقی تقسیم کرد. دیگ های بخار کوچک عمدتاً سازه های عمودی تک یا دو برگشتی هستند. بیشتر دیگ های بخار دارای ساختار افقی سه پاس هستند.

کوره روغن حرارتی

روغن انتقال حرارتی که به عنوان حامل حرارت آلی یا روغن محیط گرمایی نیز شناخته می شود، بیش از پنجاه سال است که به عنوان یک واسطه انتقال حرارت در فرآیندهای تبادل حرارت صنعتی استفاده می شود. کوره روغن حرارتی متعلق به کوره حامل حرارت آلی است. کوره حامل حرارت آلی نوعی تجهیزات گرمایشی با راندمان بالا و صرفه جویی در انرژی است که از زغال سنگ به عنوان منبع گرما و روغن حرارتی به عنوان حامل گرما استفاده می کند. از گردش اجباری توسط پمپ روغن داغ برای انتقال گرما به تجهیزات گرمایشی استفاده می کند.

در مقایسه با گرمایش با بخار، استفاده از روغن حرارتی برای گرمایش دارای مزایای گرمایش یکنواخت، عملکرد ساده، ایمنی و حفاظت از محیط زیست، صرفه جویی در مصرف انرژی، دقت کنترل دمای بالا و فشار کاری کم است. به طور گسترده ای به عنوان یک محیط انتقال حرارت در تولید صنعتی مدرن استفاده می شود. کاربرد.

دیگ آب گرم

دیگ آب گرم به دستگاه انرژی حرارتی اطلاق می شود که از انرژی گرمایی آزاد شده توسط احتراق سوخت یا سایر انرژی های حرارتی برای گرم کردن آب تا دمای نامی استفاده می کند. دیگ های آب گرم عمدتا برای گرمایش و تامین آب گرم استفاده می شوند. آنها به طور گسترده در هتل ها، مدارس، مهمانخانه ها، جوامع و سایر شرکت ها و موسسات برای گرمایش، حمام کردن و آب گرم خانگی استفاده می شوند. وظیفه اصلی دیگ آب گرم خروجی آب گرم در دمای نامی است. دیگ های آب گرم به طور کلی به دو حالت تامین فشار تقسیم می شوند: فشار معمولی و تحمل فشار. آنها می توانند بدون فشار کار کنند.

سه نوع دیگ دارای اصول و کاربردهای متفاوتی هستند. با این حال، در مقایسه با محدودیت‌های کوره‌های روغن حرارتی و دیگ‌های آب گرم، گرمایش بخار دیگ بخار برای همه جنبه‌های زندگی، از جمله نگهداری بتن، فرآوری مواد غذایی، اتو کردن لباس، ضدعفونی‌های پزشکی، کم آبی و خشک کردن، بیوداروها، تحقیقات تجربی، مواد شیمیایی مناسب است. تاسیسات مجهز به تجهیزات و غیره، استفاده از دیگ های بخار تقریباً می تواند تمام صنایع گرما مصرف را پوشش دهد. فقط شما نمی توانید تصور کنید که بدون آن غیر ممکن است.

مطمئناً هرکسی نظرات خود را در مورد انتخاب تجهیزات گرمایشی خواهد داشت، اما مهم نیست که چگونه انتخاب کنیم، باید ایمنی را در نظر بگیریم. به عنوان مثال، در مقایسه با آب، نقطه جوش روغن حرارتی بسیار بالاتر است، دمای مربوطه نیز بالاتر است و عامل خطر بیشتر است.

به طور خلاصه، تفاوت کوره های روغن حرارتی، دیگ های بخار و دیگ های آب گرم اساساً نکات فوق می باشد که می توان از آنها به عنوان مرجع در هنگام خرید تجهیزات استفاده کرد.