1. پیکربندی دیگ بخار. هنگام انتخاب دیگ بخار، "بار ضربه" باید به طور کامل در نظر گرفته شود. "بار ضربه ای" به تجهیزاتی اطلاق می شود که از بخار برای مدت کوتاهی استفاده می کنند، مانند تجهیزات شستشوی آب. 60 درصد بخار مصرفی تجهیزات شستشوی آب در عرض 5 دقیقه مصرف می شود. اگر دیگ خیلی کوچک انتخاب شود، ناحیه تبخیر در بدنه دیگ کافی نیست و در حین تبخیر مقدار زیادی آب خارج می شود. میزان استفاده از گرما تا حد زیادی کاهش می یابد. در عین حال، هنگام مواد شوینده ماشین لباسشویی، مقدار مواد شیمیایی ورودی زیر مقدار معینی آب تعیین می شود. اگر رطوبت بخار خیلی زیاد باشد، انحراف سطح آب ماشین لباسشویی در حین گرم شدن بسیار زیاد خواهد بود و کیفیت کتانی را تحت تأثیر قرار می دهد. اثر شستشو.
2. پیکربندی خشک کن باید مطابق با الزامات ماشین های لباسشویی مختلف هنگام انتخاب آن باشد. به طور کلی، ظرفیت خشک کن باید یک مشخصات بالاتر از ماشین لباسشویی باشد و حجم خشک کن باید یک سطح بالاتر از ماشین لباسشویی باشد. نسبت حجم 20% -30% بر اساس استاندارد ملی برای بهبود راندمان خشک کن افزایش یافته است. وقتی خشک کن لباس ها را خشک می کند، این هوا است که رطوبت را از بین می برد. بر اساس استاندارد ملی فعلی نسبت حجم خشک کن 1:20 است. در مرحله اولیه خشک شدن این نسبت کافی است اما وقتی کتان تا حدی خشک شود شل می شود. پس از آن، حجم کتانی در مخزن داخلی بزرگتر می شود که بر تماس بین هوا و کتانی تأثیر می گذارد و در نتیجه زمان حفظ حرارت کتانی را طولانی می کند.
3. هنگام نصب خط لوله بخار دستگاه، نصب خط لوله بخار توصیه می شود. لوله اصلی باید تا حد امکان یک خط لوله با فشار نامی مشابه دیگ باشد. گروه شیر کاهنده فشار باید در کنار بار نصب شود. نصب لوله کشی ابزار نیز بر مصرف انرژی تأثیر می گذارد. تحت فشار 10 کیلوگرم، لوله بخار دارای دبی 50 میلی متر است، اما سطح لوله 30 درصد کوچکتر است. در شرایط عایق مشابه، بخار مصرف شده توسط دو خط لوله فوق در هر 100 متر در ساعت حدود 7 کیلوگرم کمتر از دومی است. بنابراین توصیه می شود در صورت امکان خط لوله بخار را نصب کرده و از دیگ با فشار نامی یکسان برای لوله اصلی استفاده کنید. برای خطوط لوله، گروه شیر کاهنده فشار باید در کنار بار نصب شود.