Kotły przemysłowe są powszechnie stosowane w energetyce, przemyśle chemicznym, przemyśle lekkim i innych gałęziach przemysłu, a także są szerzej stosowane w życiu przedsiębiorstw i instytucji. Gdy kocioł nie jest użytkowany, do instalacji wodnej kotła napływa duża ilość powietrza. Mimo, że kocioł wypuścił wodę, na jego metalowej powierzchni znajduje się film wodny, w którym rozpuszczony zostanie tlen, co spowoduje nasycenie, co prowadzi do erozji tlenowej. Jeśli na metalowej powierzchni kotła pojawi się kamień, który może rozpuścić się w warstwie wody, korozja będzie poważniejsza. Praktyka pokazuje, że silna korozja w kotłach powstaje głównie podczas procesu wyłączania kotłów i rozwija się w trakcie użytkowania. Dlatego też podjęcie odpowiednich działań ochronnych podczas procesu wyłączania ma ogromne znaczenie, aby zapobiec korozji kotła, zapewnić bezpieczną pracę i przedłużyć żywotność kotła.
Istnieje wiele metod zapobiegania korozji postojowej kotłów, które można podzielić na dwie kategorie: metodę suchą i metodę mokrą.
1. Metoda sucha
1. Metoda osuszająca
Technologia osuszania oznacza, że po zatrzymaniu kotła, gdy temperatura wody spadnie do 100~120°C, cała woda zostanie spuszczona, a ciepło odpadowe w piecu zostanie wykorzystane do osuszenia powierzchni metalu; jednocześnie usunie się kamień osadzający się w instalacji wody kotłowej, wyrzuci się żużel wodny i inne substancje. Następnie do kotła wtryskiwany jest środek osuszający, aby utrzymać jego powierzchnię w stanie suchym i uniknąć korozji. Powszechnie stosowane osuszacze obejmują: CaCl2, CaO i żel krzemionkowy.
Umieszczenie środka osuszającego: Podzielić lek na kilka porcelanowych talerzy i umieścić je na różnych bojlerach. W tym czasie wszystkie zawory sody i wody muszą być zamknięte, aby zapobiec dopływowi powietrza z zewnątrz.
Wady: Metoda ta jest jedynie higroskopijna. Należy go sprawdzić po dodaniu środka osuszającego. Zawsze zwracaj uwagę na rozpływanie się leku. Jeśli wystąpi rozpływanie się, należy go wymienić na czas.
2. Metoda suszenia
Metoda ta polega na spuszczeniu wody, gdy temperatura wody w kotle spadnie do 100~120°C po wyłączeniu kotła. Gdy woda się wyczerpie, ciepło resztkowe w piecu należy wykorzystać do zagotowania na wolnym ogniu lub wprowadzić do paleniska gorące powietrze w celu wysuszenia wewnętrznej powierzchni kotła.
Wady: Ta metoda nadaje się tylko do tymczasowego zabezpieczenia kotłów na czas konserwacji.
3. Metoda ładowania wodoru
Metoda ładowania azotu polega na załadowaniu wodoru do układu wody w kotle i utrzymaniu określonego nadciśnienia, aby zapobiec przedostawaniu się powietrza. Ponieważ wodór jest bardzo nieaktywny i nie powoduje korozji, może zapobiegać korozji podczas wyłączania kotła.
Metoda jest następująca:przed wyłączeniem pieca należy podłączyć rurociąg napełniania azotem. Kiedy ciśnienie w piecu spadnie do 0,5 manometru, butla z wodorem zaczyna przesyłać azot do korpusu kotła i ekonomizera tymczasowymi rurociągami. Wymagania: (1) Czystość azotu powinna przekraczać 99%. (2) Gdy pusty piec zostanie napełniony azotem; ciśnienie azotu w piecu powinno być wyższe niż 0,5 nadciśnienia. (3) Podczas napełniania azotem wszystkie zawory w systemie wody w zbiorniku powinny być zamknięte i szczelne, aby zapobiec wyciekom. (4) W okresie ochronnym ładowania azotu należy stale kontrolować ciśnienie wodoru w instalacji wodnej oraz szczelność kotła. W przypadku stwierdzenia nadmiernego zużycia azotu należy niezwłocznie zlokalizować i usunąć wyciek.
Wady:Należy zwracać szczególną uwagę na problemy związane z wyciekiem wodoru, codziennie sprawdzać na czas i rozwiązywać problemy w odpowiednim czasie. Ta metoda jest odpowiednia tylko do ochrony kotłów, które nie są używane przez krótki okres czasu.
4. Metoda napełniania amoniakiem
Metoda napełniania amoniakiem polega na wypełnieniu całej objętości kotła amoniakiem gazowym po wyłączeniu kotła i spuszczeniu wody. Amoniak rozpuszcza się w warstwie wody na powierzchni metalu, tworząc na powierzchni metalu odporną na korozję warstwę ochronną. Amoniak może również zmniejszać rozpuszczalność tlenu w warstwie wody i zapobiegać korozji pod wpływem rozpuszczonego tlenu.
Wady: Przy stosowaniu metody napełniania amoniakiem należy usunąć części miedziane, aby utrzymać ciśnienie amoniaku w kotle.
5. Metoda powlekania
Po wyłączeniu kotła należy spuścić wodę, usunąć zabrudzenia i osuszyć powierzchnię metalową. Następnie równomiernie nałóż warstwę farby antykorozyjnej na powierzchnię metalu, aby zapobiec korozji kotła poza eksploatacją. Farba antykorozyjna składa się zazwyczaj z proszku czarnego ołowiu i oleju silnikowego w określonej proporcji. Podczas powlekania wymagane jest, aby wszystkie części, które mogą mieć kontakt, były równomiernie pokryte.
Wady: Ta metoda jest skuteczna i odpowiednia do długoterminowej konserwacji przestojów pieca; jednakże jest trudny w obsłudze w praktyce i nie jest łatwy do malowania narożników, spoin i ścian rur, które są podatne na korozję, dlatego nadaje się tylko do teoretycznej ochrony.
2. Metoda mokra
1. Metoda roztworu alkalicznego:
Metoda ta wykorzystuje metodę dodawania alkaliów w celu napełnienia kotła wodą o wartości pH powyżej 10. Tworzy na powierzchni metalu odporną na korozję warstwę ochronną, która zapobiega korozji metalu przez rozpuszczony tlen. Stosowanym roztworem alkalicznym jest NaOH, Na3PO4 lub ich mieszanina.
Wady: Należy dbać o utrzymanie jednolitego stężenia alkaliów w roztworze, często monitorować wartość pH kotła i zwracać uwagę na powstawanie kamienia kotłowego.
2. Metoda ochrony siarczynem sodu
Siarczyn sodu jest środkiem redukującym, który reaguje z rozpuszczonym tlenem w wodzie, tworząc siarczan sodu. Zapobiega to korozji powierzchni metalowych pod wpływem rozpuszczonego tlenu. Dodatkowo można zastosować metodę ochrony mieszanym roztworem fosforanu trójsodowego i azotynu sodu. Metoda ta opiera się na fakcie, że ta zmieszana ciecz może utworzyć na powierzchni metalu warstwę ochronną, zapobiegającą korozji metalu.
Wady: Stosując tę metodę zabezpieczenia przed wilgocią, roztwór należy dokładnie osuszyć i dokładnie oczyścić przed uruchomieniem piły, a następnie ponownie dodać wodę.
3. Metoda cieplna
Metodę tę stosuje się, gdy czas wyłączenia nie przekracza 10 dni. Metoda polega na zainstalowaniu zbiornika na wodę nad bębnem parowym i połączeniu go z bębnem parowym za pomocą rury. Po wyłączeniu kotła napełniany jest on wodą odtlenioną i większość zbiornika na wodę jest wypełniona wodą. Zbiornik wody jest podgrzewany przez parę zewnętrzną, dzięki czemu woda w zbiorniku zawsze utrzymuje stan wrzenia.
Wada: Wadą tej metody jest to, że wymaga zewnętrznego źródła pary do dostarczania pary.
4. Sposób zabezpieczenia mający na celu zaprzestanie (rezerwowego) stosowania amin błonotwórczych
Metoda ta polega na dodaniu do instalacji cieplnej środków tworzących warstwę amin organicznych, gdy ciśnienie i temperatura kotła spadną do odpowiednich warunków podczas postoju jednostki. Środki krążą z parą wodną i wodą, a cząsteczki środka są ściśle adsorbowane na powierzchni metalu i ułożone sekwencyjnie. Układ tworzy molekularną warstwę ochronną z „efektem ekranującym”, aby zapobiec migracji ładunków i substancji korozyjnych (tlenu, dwutlenku węgla, wilgoci) na powierzchnię metalu, aby osiągnąć cel zapobiegania korozji metalu.
Wady: Głównym składnikiem tego środka są liniowe alkany o wysokiej czystości i aminy tworzące warstwę pionową na bazie oktadecyloaminy. W porównaniu z innymi środkami jest droższy i trudniejszy w podawaniu.
Powyższe metody konserwacji są łatwiejsze w codziennym użytkowaniu i są stosowane w większości fabryk i przedsiębiorstw. Jednak w rzeczywistym procesie eksploatacji wybór metod konserwacji jest również bardzo różny ze względu na różne przyczyny i czasy wyłączania pieca. W praktyce wybór metod konserwacji zasadniczo opiera się na następujących punktach:
1. W przypadku postoju pieca na okres dłuższy niż trzy miesiące należy zastosować metodę osuszającą w metodzie suchej.
2. Jeżeli piec zostanie wyłączony na 1-3 miesiące, można zastosować metodę roztworu alkalicznego lub metodę azotynu sodu.
3. Po zatrzymaniu pracy kotła, jeśli w ciągu 24 godzin uda się go uruchomić, można zastosować metodę utrzymywania ciśnienia. Metodę tę można również zastosować w przypadku kotłów, które działają sporadycznie lub są wyłączone z eksploatacji w ciągu tygodnia. Ale ciśnienie w piecu musi być wyższe niż ciśnienie atmosferyczne. Jeżeli okaże się, że ciśnienie nieznacznie spadło, należy rozpalić ogień, aby z czasem zwiększyć ciśnienie.
4. W przypadku zatrzymania pracy kotła w celach konserwacyjnych można zastosować metodę suszenia. Jeżeli nie ma potrzeby spuszczania wody, można zastosować metodę utrzymywania ciśnienia. Jeżeli kocioł po konserwacji nie może zostać uruchomiony na czas. Należy zastosować odpowiednie środki ochrony w zależności od długości okresu kredytowania.
5. Stosując zabezpieczenia przed wilgocią, najlepiej utrzymywać temperaturę w kotłowni powyżej 10°C i nie niższą niż 0°C, aby uniknąć uszkodzenia urządzeń przez zamrożenie.
Czas publikacji: 13 listopada 2023 r
