P: Jakie są warunki i ograniczenia dotyczące używania pary błyskawicznej

Odp.: Para rozprężna, znana również jako para wtórna, tradycyjnie odnosi się do pary wytwarzanej podczas wypływania kondensatu z otworu odprowadzającego kondensat oraz podczas usuwania kondensatu z odwadniacza.
Para rozprężna zawiera do 50% ciepła w postaci skroplonej wody. Zastosowanie wtórnej pary rozprężnej może zaoszczędzić dużo energii cieplnej. Jednakże podczas korzystania z pary wtórnej należy zwrócić uwagę na następujące warunki:
Po pierwsze, ilość skroplonej wody jest wystarczająco duża, a ciśnienie wysokie, aby zapewnić wystarczającą ilość pary wtórnej. Odwadniacze i urządzenia parowe muszą działać prawidłowo w obecności przeciwciśnienia pary wtórnej.
Szczególną uwagę należy zwrócić na fakt, że w przypadku urządzeń z kontrolą temperatury, przy niskim obciążeniu, ciśnienie pary zmniejszy się w wyniku działania zaworu sterującego. Jeżeli ciśnienie spadnie poniżej ciśnienia pary wtórnej, wytworzenie pary ze skroplonej wody nie będzie możliwe.

Drugim wymogiem jest posiadanie urządzeń do wykorzystania niskociśnieniowej pary wtórnej. W idealnym przypadku ilość pary wykorzystywanej do obciążeń niskociśnieniowych jest równa lub większa niż ilość dostępnej pary wtórnej.
Niedostateczną ilość pary można uzupełnić za pomocą urządzenia dekompresyjnego. Jeżeli ilość pary wtórnej przekracza wymaganą, nadmiar pary musi zostać odprowadzony przez zawór bezpieczeństwa lub kontrolowany przez zawór zwrotny pary (zawór przelewowy).
Przykład: Można wykorzystać parę wtórną z ogrzewania pomieszczeń, ale tylko w porach roku, gdy wymagane jest ogrzewanie. Systemy odzyskiwania stają się nieskuteczne, gdy ogrzewanie nie jest wymagane.
Dlatego też, jeśli to możliwe, najlepszym rozwiązaniem jest uzupełnianie obciążenia technologicznego parą wtórną z procesu ogrzewania – do uzupełnienia obciążenia grzewczego wykorzystywana jest para wtórna z kondensatu grzewczego. W ten sposób podaż i popyt mogą być zsynchronizowane.
Urządzenia wykorzystujące parę wtórną najlepiej umieścić w pobliżu źródła kondensatu pod wysokim ciśnieniem. Rurociągi do przesyłu pary niskociśnieniowej są nieuchronnie stosunkowo duże, co zwiększa koszty instalacji. Jednocześnie straty ciepła w rurach o dużej średnicy są stosunkowo duże, co zmniejsza stopień wykorzystania pary wtórnej.