Kotły dzielimy na kotły parowe, kotły na gorącą wodę, kotły na nośnik ciepła i gorące wielkie piece ze względu na nośnik ciepła. Kotły regulowane przez „Specjalne przepisy dotyczące bezpieczeństwa urządzeń” obejmują ciśnieniowe kotły parowe, ciśnieniowe kotły na gorącą wodę i kotły na organiczny nośnik ciepła. „Katalog wyposażenia specjalnego” określa skalę parametrów kotłów nadzorowanych przez „Ustawę o bezpieczeństwie urządzeń specjalnych”, a „Regulamin techniczny bezpieczeństwa kotłów” precyzuje formy nadzoru każdego ogniwa kotłów w ramach skali nadzoru.
„Przepisy techniczne bezpieczeństwa kotłów” dzielą kotły na kotły klasy A, kotły klasy B, kotły klasy C i kotły klasy D, zgodnie ze stopniem ryzyka. Kotły parowe klasy D to kotły parowe o znamionowym ciśnieniu roboczym ≤ 0,8 MPa i planowanej objętości normalnego poziomu wody ≤ 50L. Kotły parowe klasy D mają mniej ograniczeń dotyczących projektowania, produkcji, nadzoru i kontroli produkcji i nie wymagają powiadamiania przed instalacją, nadzoru i kontroli procesu instalacji oraz rejestracji użytkowania. Dlatego też koszt inwestycji od wyprodukowania do oddania do użytku jest niski. Jednakże żywotność kotłów parowych klasy D nie powinna przekraczać 8 lat, niedopuszczalne są modyfikacje i należy zainstalować alarmy nadciśnienia i niskiego poziomu wody lub urządzenia zabezpieczające blokady.
Kotły parowe o planowanej objętości normalnego poziomu wody <30L nie są klasyfikowane jako ciśnieniowe kotły parowe w rozumieniu ustawy o urządzeniach specjalnych do nadzoru.
Dzieje się tak dlatego, że zagrożenia związane z małymi kotłami parowymi o różnej objętości wody są różne i różne są także formy nadzoru. Niektórzy producenci unikają nadzoru i zmieniają nazwę na parowniki, aby uniknąć słowa „kocioł”. Poszczególne jednostki produkcyjne nie obliczają dokładnie objętości wody w kotle i nie wskazują na rysunkach projektowych objętości kotła przy planowanym normalnym poziomie wody. Niektóre pozbawione skrupułów jednostki produkcyjne nawet fałszywie wskazują objętość kotła przy planowanym normalnym poziomie wody. Powszechnie oznaczane objętości napełniania wodą to 29L i 49L. Testując objętość wody w nieelektrycznie podgrzewanych wytwornicach pary o wydajności 0,1 t/h produkowanych przez niektórych producentów, wszystkie objętości przy normalnym poziomie wody przekraczają 50 litrów. Te parowniki parowe o rzeczywistej objętości wody przekraczającej 50 litrów wymagają nie tylko planowania, nadzoru produkcji, instalacji. Zastosowania wymagają również nadzoru.
Dostępne na rynku parowniki, które fałszywie wskazują pojemność wodną mniejszą niż 30L, są w większości produkowane przez jednostki nie posiadające licencji na produkcję kotłów, a nawet przez wydziały napraw nitów i spawania. Rysunki tych wytwornic pary nie posiadają homologacji typu, a konstrukcja, wytrzymałość i surowce nie zostały zatwierdzone przez ekspertów. Trzeba przyznać, że nie jest to produkt stereotypowy. Wydajność parowania i sprawność cieplna wskazane na etykiecie wynikają z doświadczenia, a nie z testów efektywności energetycznej. W jaki sposób parownik parowy o niepewnych parametrach bezpieczeństwa może być tak opłacalny jak kocioł parowy?
Parownik parowy z fałszywie oznaczoną objętością wody od 30 do 50 litrów to kocioł parowy klasy D. Celem jest zmniejszenie ograniczeń, zmniejszenie kosztów i zwiększenie udziału w rynku.
Parowniki parowe z fałszywie oznaczoną objętością napełnienia wodą unikają nadzoru lub ograniczeń, a ich bezpieczeństwo jest znacznie obniżone. Większość jednostek korzystających z wytwornic pary to małe przedsiębiorstwa o niewielkich możliwościach zarządzania eksploatacją, a potencjalne ryzyko jest niezwykle wysokie.
Jednostka produkcyjna błędnie oznaczyła objętość napełnienia wodą, naruszając „Prawo jakości” i „Ustawę o sprzęcie specjalnym”; jednostka dystrybucyjna nie ustaliła standardów kontroli, odbioru i sprzedaży sprzętu specjalnego, co stanowi naruszenie „Ustawy o sprzęcie specjalnym”; jednostka użytkownika korzystała z nielegalnej produkcji, bez nadzoru i kontroli, oraz Zarejestrowane kotły naruszają „Ustawę o sprzęcie specjalnym”, a użytkowanie kotłów wyprodukowanych przez jednostki nielicencjonowane jest klasyfikowane jako kotły bezciśnieniowe do użytku ciśnieniowego i narusza „Ustawę o sprzęcie specjalnym” .
Parownik parowy to tak naprawdę kocioł parowy. To tylko kwestia kształtu i rozmiaru. Gdy pojemność wody osiągnie określony poziom, ryzyko wzrośnie, zagrażając życiu i mieniu ludzi.
Czas publikacji: 13 grudnia 2023 r
